Hitti mann

Hitti mann í dag. Við fórum að tala um fylgi Samfylkingarinnar, eins og gerist og gengur, og að það skuli vera á uppleið. 

"Iss," sagði hann. "Þetta er bara út af Landsfundinum." 

"Aha," sagði ég. "Kannski rétt".

En svo fór ég að hugsa: Hvað er að því? Er fylgi sem kemur út af Landsfundinum eitthvað verra fylgi? Eru einhverjar reglur til um það hvernig fylgi á að koma til flokka? 

Auðvitað ekki. 

Þetta var í rauninni fáránleg athugasemd hjá manninum.  Fylgi er fylgi. Fylgisaukning er fylgisaukning.

Varð bara að deila þessu með ykkur.

Í dag, föstudag, opnar Samfylkingin kosningamiðstöð í Garðabæ. Milli 5 og 7 að Garðatorgi 7. Allir velkomnir. Léttar veitingar.

Ég verð þar sem gallharður fulltrúi jafnaðarmanna af Arnarnesi. Ört stækkandi hópur.

25% og upp

Könnun Félagsvísindastofnunar fyrir oddvitadebattið í Kraganum á Stöð 2 sýndi Samfylkinguna í 25 prósentum í kjördæminu. Ég verð að játa að mér líður þónokkuð betur með þá tölu heldur en bévítans 18% sem við vorum sokkin niður í um daginn í einhverri Gallup-könnuninni.  Þetta er klárlega uppleið, þótt þetta sé vissulega nokkuð minna en við fengum í síðustu kosningum.

Upp miðað við Gallup, niður miðað við kosningar. Svona er upp og niður afstætt. Eins og félagi Gunnar Svavarsson benti á í þættinum erum við núna í nákvæmlega sömu stöðu í mælingum og við vorum fyrir síðustu kosningar á þessum tíma. Þá náðum við flugi á lokasprettinum.

Mér finnst ég skynja meðbyr, en hvað veit maður svosem. Allir segjast finna meðbyr. Það stendur í stjórnmálahandbókinni, 1. kafla: "Alltaf segja að þú finnir meðbyr".

En ég meina það. Það er meðbyr. Í fyrsta skipti núna í nokkurn tíma er fólk farið að koma til mín að fyrra bragði og segjast ætla að kjósa Samfylkinguna og er beinlínis grjóthart á því. Fólk hefur nefnilega núna nokkuð lengi haldið að sér höndum varðandi Samfylkinguna, verið í vafa, efast. Ekkert endilega verið að taka slagi á vinnustöðunum fyrir okkar hönd. 

Þetta er að breytast. Samfylkingin er enginn 18% flokkur. Enginn 18% flokkur heldur landsfund eins og þennan sem við héldum síðustu helgi. 

Ég hef heyrt mikinn kosningafræðimann spá því að Samfylkingin muni enda í kringum 30%.  Annar maður, gamall refur í bransanum, spáir 28%.

Við sjáum til.

Gunnar Svavars stóð sig vel í kvöld. Yfirvegaður og glaðbeittur. Einbeitti sér að því að kynna okkar málefni og stefnu. Þáttturinn var hins vegar almennt ekkert spes. Sex manna pallborð er barasta alls ekki besta uppskriftin að snörpum og upplýsandi rökræðum, svo vægt sé til orða tekið. Eitt svar á mann í hverju máli. Svo tekið fyrir næsta. 

Get ekki ímyndað mér að þeir sem eru ekkert inni í málum séu mikið nær. Væri dálítið merkilegt ef lífið væri svona alltaf, og maður fengi alltaf bara 30 sekúndur til að svara spurningu, skýra mál sitt, segja meiningu sína.

Það yrði fáránleg veröld.

Og alltaf einhverjir fimm aðrir ósammála manni.

Sögufræg hús brenna

Mig minnir að sögukennarinn minn í MR hafi einhvern tímann sagt mér frá því að húsið við Lækjargötu sem brann í dag, þar sem Café Opera er, hafi verið einn fyrsti skemmtistaðurinn í Reykjavík. Að þarna hafi stúdentar komið saman upp úr aldamótum 1900 og gert sér glaðan dag.

Er ekki alveg viss samt.

Um hitt er ég alveg viss að í húsinu sem brann við Austurstræti var skemmtistaður sem ég sjálfur datt stundum inn á fyrir og um síðustu aldamót. Þá hét hann Astró.  

Það er fjári dapurlegt að sjá svona gömul hús, sem hafa verið full af lífi í hundrað og eitthvað ár verða eldinum að bráð. 

Minnir mann á hversu mikilvægt það er að varðveita svona hús og minjar vel. Sárt að sjá svona hverfa. 

Vona bara að það komi ekki einhver grámyglulegur steinkumbaldi í staðinn. 

Skrall, glundroðakenningar og lélegar eftirlíkingar

Landsfundurinn endaði með heljarinnar skralli á laugardaginn á Grand Hótel. Kvöldverður og brjálað partí með eðalplötusnúðunum Gullfossi og Geysi. Ég held ég hafi hlegið nokkurn veginn samfleytt í tvo til þrjá tíma undir borðhaldinu. Sr. Kalli Matt var veislustjóri og fór á kostum. Fyndinn prestur hann Kalli. Ef ég fer að ráðum Séð og heyrts einhvern tímann og gifti mig, þá hugsa ég að hann verði presturinn. 

Hallgrímur Helga flutti hátíðarræðuna og jós yfir landsfundargesti sprenghlægilegum pólitískum háðsglósum í allar áttir eins og honum er einum lagið. Maður lá í fjárans krampakasti sem er ekki gott eftir át á kjöti. Í kjölfarið komu svo þeir Hannes og Smári, einnig þekktir sem Ólafía Hrönn og Halldóra Geirharðs og gáfu Ingibjörgu Sólrúnu nokkrar þrælfyndnar ráðleggingar um það hvernig ætti að haga sér í svona kosningabaráttu sko. 

Við Róbert Marshall, vopnabræður, stigum líka á stokk, greindum stöðuna og sungum lag. Við lítum svo á að við þurfum sérstaklega að leggja mikið á okkur í þessari kosningabaráttu. Aukinn þungi er á okkur Marshall að við stöndum okkur. 

Þegar við gengum í flokkinn í október féll nefnilega fylgið um einhver 10%.  

Drifnir áfram af samviskubiti settumst við því niður tveir og settum saman pólitískan baráttusöng með skýrum, ákaflega skýrum skilaboðum, svo ekkert fari á milli mála: Það er aðeins einn flokkur á Íslandi sem talar af einhverri skynsemi um mál. Lag: Mrs Robinson.

Þetta virðist virka. Eftir að við byrjum að syngja þetta er fylgið farið að skríða aftur upp. Og hvílíkar viðtökur í kvöldverðinum. Fólk söng hástöfum, stóð upp og læti.  Og svo var sungin Maístjarnan og Vertu til, og undirtektirnar þvílíkar að það var eins og jafnaðarmennskan hefði leysts úr læðingi sem virkjanlegur frumkraftur á við einn og hálfan Kárahnjúk. 

Við erum ekki baun að fara að tapa þessum kosningum.

Eftir allt þetta rífandi stuð var síðan óborganlega fyndið að vakna morguninn eftir og lesa Reykjavíkurbréf Moggans, það flaggskip geðvonskunnar. Þar var Samfylkingin bara svo gott sem að splundrast. "Hatrammar deilur" innan flokksins.

Einmitt það já.

Það er nefnilega dálítið merkilegt með þessa mýtu um "hatrammar deilur" innan Samfylkingarinnar. Fyrir utan það að vera bráðfyndið rugl, býr hér annað skemmtilegt sannleikskorn á bak við -- óþægilegt fyrir hægri menn -- sem án efa er kveikjan að þessum öfugsnúna áróðri:

Eins og Hallgrímur Helga benti á í hátíðarræðu sinni: Öll klofningsframboð á Íslandi í dag, Frjálslyndi flokkurinn, Íslandshreyfingin, Nýtt afl og hugsanlegt framboð Aldraðra og öryrkja eru framboð sem skilgreina sig til hægri. Þetta eru framboð óánægðra Sjálfstæðismanna.  

Við frábiðjum okkur, Samfylkingarfólk, að Mogginn og aðrir reyni að troða sínum glundroða á hægri væng yfir á okkur.  Bara gengur ekki upp. Sorrí. 

Það varð svo til þess að toppa þessa frábæru helgi þegar Ingibjörg Sólrún birtist afslöppuð og brosandi í Silfri Egils og svaraði hverri spurningunni á fætur annarri með skýrum líkingum og afdráttarlausum málflutningi.  Ég held að fólk sé farið að kveikja á þessu: Norðurlöndin hafa látið jafnaðarmenn koma að stjórn sinna samfélaga í mjög ríkum mæli um áratuga skeið. Niðurstaðan er eitt farsælasta módel að ríkisrekstri og þjóðfélagsgerð sem hugsast getur. Það er einfaldlega stórskrítið ef Íslendingar ætla ekki að kveikja á þessu og kjósa Samfylkinguna sem er systurflokkur hinna norrænu jafnaðarflokka til áhrifa á Íslandi.

Þetta var líka megininntakið í virkilega góðu og innihaldsríku viðtali Egils við þær Monu Sahlin og Helle Thorning-Schmidt, heiðursgesta á landsfundi Samfylkingarinnar, sem fylgdi í kjölfar spjallsins við Ingibjörgu. Hægri menn, sögðu þær Helle og Mona, tala alltaf um jafnaðaráherslur fyrir kosningar. Það er segin saga. En þegar á hólminn er komið, aftur á móti, klúðra þeir síðan framkvæmdinni. Hjarta þeirra slær ekki með þessum hugsjónum. Svo einfalt er það.

Það er náttúrlega átakanlegt ef Sjálfstæðisflokknum tekst að selja kjósendum það eftir 16 ára stanslausan flumbrugang, and-, metnaðar og dugleysi í velferðarmálum að hann sé einhver sérstakur velferðarflokkur allt í einu. En þetta reynir hann.

Sigur okkar hugsjóna -- sem höfundur Reykjavíkurbréfs heldur virkilega að sé krísa -- er einmitt sú að enginn flokkur telur sig geta unnið kosningar nema með því að blekkja kjósendur með málflutningi um að okkar áherslur séu þeirra áherslur líka.

Ég frétti af Hannesi Hólmsteini með fyrirlestur um daginn. Hann mun hafa eytt tveimur klukkutímum í að rökstyðja að hann væri jafnaðarmaður.

Auðitað er þetta bara bull. Kjósum upprunalega vöru. Forðumst eftirlíkingar. 

Glæsilegur landsfundur

Fyrsti dagur landsfundar Samfylkingarinnar var magnaður. Fjölmennasti landsfundur í sögu Samfylkingarinnar og gríðarlega tilkomumikið að finna baráttuandann og samstöðuna í öllu þessu fólki. 

Magnaður fjári. 

Ræða Ingibjargar var eins og töluð úr mínu hjarta. Vel ígrunduð, beitt, jarðbundin og skynsamleg. No nonsense. 

Úrlausnarefnin einfaldlega blasa við í samfélaginu. Í hagstjórninni, í velferðarkerfinu, í umhverfismálum, í jafnréttismálum. Bara hvert sem litið er.

Eftir að hafa hlustað á hana fara yfir þetta lið fyrir lið finnst manni hreinlega undarlegt að konur eins og Dharma og fleiri sem hér skrifa reglulega í athugasemdakerfið mitt af hægri væng skuli ekki sjá þetta. Það er einfaldlega kominn tími á breyttar áherslur í íslenskri pólitík. Að flokkur með aðra sýn og aðrar áherslur -- jafnaðar- og velferðaráherslur -- komist að á Íslandi.

Það er einfaldlega orðið absúrd hvað þetta er átakanlega augljóst. Meira að segja sjálfstæðismenn sem maður talar við samþykkja þetta í lágum hljóðum. Meira að segja þeim finnst þetta orðið gott í bili. Sjálfstæðisflokkurinn verði einfaldlega að fá frí. Að hann stjórni í fjögur ár í viðbót og þar með samfleytt í 20 ár er ekki bara viðurstyggilega þunglyndislegt heldur beinlínis fáránlegt. 

Flokkar staðna þegar þeir eru of lengi við völd. Svoleiðis er það bara. Í ofanálag, eins og kom svo afskaplega skýrt og skorinort fram í ræðu Ingibjargar, að þá er Samfylkingin einfaldlega bara það afl í íslenskri pólitík sem er búið að fara dýpst ofan í saumana á verkefnum íslensks samfélags. Sú staðreynd á ekki að koma neinum á óvart: Samfylkingin er tiltölulega nýr flokkur. Og Samfylkingin hefur alltaf verið í stjórnarandstöðu.

Drifkraftur hinnar ungu hreyfingar - sem þó byggir á áratuga gömlum grunni - hefur því nær eingöngu verið notaður í málefnastarf og stefnumörkun, rannsóknir og umræður. Við vitum nákvæmlega hvað við viljum gera. Og við vitum að yfirgnæfandi meirihluti þjóðarinnar er sammála okkur um þessar áherslur sem við leggjum: Áherslur á málefni barna og eldri borgara. Náttúruvernd og frestun stóriðju. Aukinn jöfnuð. Áherslur á menntamál. Skynsamlega hagstjórn þar sem við sköpum skilyrði fyrir nýjar atvinnugreinar til þess að dafna og fyrir heimilin í landinu til þess að ná endum saman. 

Nú er bara að kjósa okkur. Láta skynsemina ráða.

Svo verður auðvitað ekki horft fram hjá því að við erum með gríðarlega fína frambjóðendur eins og þessi mynd sýnir. Baráttugleðin, samstaðan, hugsjónaeldurinn skín af hverjum manni. 

Ég er þarna einhvers staðar á bak við. Var síðastur upp á svið.

Var að spá í að hoppa til að sjást, en fannst það óviðeigandi.

Umræðurnar

Ég sé að Dr. Gunni skrifar í dag um það í bakþönkum, þeim skemmtilega vettvangi, að stjórnmál séu leiðinleg. Egill Helga kinkar kolli í sínu bloggi. Aldrei sé rætt um neitt sem skiptir máli. Enginn meini neitt með neinu. Allir séu bara að babla. Gjamma. Rugla. Þusa. Reyna að brosa. Velja bindi og svo framvegis. 

Jú jú. Sjálfur hef ég oft gert grín að stjórnmálaumræðunni og dæst yfir henni. Sérstaklega finnast mér stjórnmálatýpur fyndnar sem geta talað í marga hringi, á autapilot, um breyttar forsendur og að hitt sé annað mál og að huga beri að því að ekki megi horfa frá þeim mikilvægu grundvallaratriðum sem í þessu máli skapi þann hornstein sem nauðsynlegt er að skynsamleg umræða, með einum eða öðrum hætti, byggi á... etc.

Það er líka alveg rétt að þessar sex til sjö manna stjórnmálaumræður þar sem allir verða að fá að segja eitthvað um allt er ekki beint skemmtilegasta formið sem maður getur hugsað sér að sjónvarpsefni eða öðru.

Fjögurra manna bridge er skemmilegri en sjö manna.  

En hins vegar vil ég segja þetta: Ég hef í sjálfu sér, þegar ég skoða hug minn í því máli og þegar ég velti fyrir mér þeim staðreyndum sem liggja eeeee   fyrir og þau gögn sem að þessu máli eeee lúta ekki með neinum hætti,... úpps, afsakið....  ég datt í karakterinn.

En sem sagt: Þegar ég spái í það, að þá hef ég ekki oft orðið var við að fjölmiðlamenn sem skrifa um stjórnmál -- oft í sleggjudómastíl -- láti sjá sig úti í kjördæmunum á fundunum og stjórnmálaviðburðum sem þar eru haldnir. Skil það auðvitað mjög vel. Menn hafa margt annað að gera. En þá eru líka fullyrðingar manna um að ekki sé verið að ræða hluti, eins og lengd vinnudags og fjármál heimilanna etc. -- svona mál sem "skipta alla raunverulega máli" eins og menn segja -- ekki reistar á neinum almennilegum vitnisburði, enda eru þær mestmegnis ragnar. 

Það er bara víst verið að ræða þessi mál. Um fátt annað talað.  

Hins vegar eru það fræði sem mætti skoða betur, hvað ræður því hvaða málefni komast á dagskrá stóru fjölmiðlanna. Stundum er alltof mikið rætt um afmarkaða þætti þjóðfélagsmála á kostnað annarra. Það er alveg laukrétt hjá Agli og doktornum.

En ég skil t.d. málefnaþætti ríkissjónvarpsins sem viðleitni til þess að reyna að komast úr því fari. Gæti tekist.  Svo hefur Stöð 2 reynt að beina sjónum að málefnum einstakra kjördæma. Það er viðleitni í sömu átt. 

Við Illugi Gunnars verðum í Kastljósi í kvöld. Landsfundur Sjallanna hefst í dag. Okkar hefst á morgun.

Allt að gerast.

Er að velja bindi. 

Djók.  

Spurning um að binda eitt um hausinn á sér og segja eitthvað rosalega flippað. 

Dr. Gummi mættur á svæðið. 

Geir

Mér fannst nett óhuggulegt að heyra Geir H. Haarde tala í Kastljósinu í gær. Maðurinn virðist ekki sjá neina aðra leið fyrir Íslendinga til verðmætasköpunar en orkufrekan iðnað. Á hvaða plánetu er maðurinn? Ítrekað setti hann dæmið þannig upp að einungis ein leið væri fær fyrir Íslendinga til þess að viðhalda velferðarsamfélagi. Álver. 

Gott og vel. Er þá t.d. fjármálageirinn, ferðamannaiðnaðurinn, hátæknigeirinn, lyfjaframleiðslan, afþreyingariðnaðurinn, matvælaframleiðsla, verslun og þjónusta bara eithvað hobbí í augum forsætisráðherra?  Stendur vöxtur í þessum greinum ekki undir velferð í landinu? Er sá vöxtur einhvern veginn annars flokks?

Þarf endilega að virkja hverja einustu lækjarsprænu fyrir orkufrekan iðnað svo að hér þrífist byggð? 

Ég gat ekki skilið Geir öðruvísi. Hann talar með þjósti um þá flokka, eins og Samfylkinguna, sem vilja líta í aðrar áttir. Hin margviðurkennda hagfræðiröksemd um að farsælasta leiðin til atvinnuuppbyggingar og velferðar sé að fjárfesta í menntun virtist hjóm eitt í augum forsætisráðherra.

Geir getur ekki boðið upp á svona málflutning. Þetta er viðkunnalegur maður og allt það, en ég get bara því miður ekki séð betur en að hann sé fullkomlega staðnaður pólitískt. Hann skilaði auðu í þessum þætti. Hvar er víðsýnin? Hvar er skilningurinn? Skynsemin?

Þegar honum var bent á það að stóriðjustefnan hefur skilað sér í 500 þúsund króna ofþenslureikningi inn á hvert heimili einungis á þessu ári, þá muldraði hann bara eitthvað af tómu markleysi út í loftið.

Þegar honum var bent á það að jafnvel sex álver á Íslandi sem myndu framleiða  alls 3 milljón tonn af áli myndu þrátt fyrir allt tilstandið einungis gefa um 3000 störf og skaffa litlu meira en 7% af þjóðarframleiðslu, þá sagði hann bara ekki neitt. Og ekki heldur sagði hann neitt yfir því þegar honum var bent á það í framhaldi að afþreyingariðnaður og menning -- Björk og þess háttar -- skaffar um 5%, til samanburðar. 

Ekki þarf að virkja Þjórsá fyrir þann vöxt. Ekki þarf að sækja um undanþágur frá samningum um útblástur gróðurhúsalofttegunda. Ekki þarf heldur að senda þenslureikninga, fyrir slíkan vöxt, inn á hvert heimili í landinu og hækka höfuðstólinn út af verðbólguskotum á hverju einasta verðtryggða láni með tilheyrandi afleiðingum fyrir fjárhag heimilanna nokkra áratugi fram í tímann, fyrir slíkan vöxt.

Það stendur ekki steinn yfir steini hjá Geir og Sjöllunum í þessum málum. Það stendur bara steinn yfir steini hjá einum Sjalla þessa dagana, ef út í það er farið og það er hjá Árna Johnsen eins og frægt er.

Annars fór ég á tónleika með umræddri Björk í gær. Fylltist baráttuanda undir drynjandi teknótakti og blástursleik, ekki síst fyrir hönd þeirrar tegundar verðmætasköpunar sem þarna birtist léttfætt á sviði Laugardalshallar í gylltum kjól.

Annað en nátttröllin sem verða þar á sviðinu eftir nokkra daga.

Ingibjörg Sólrún stóð sig gríðarlega vel í Kastljósinu, btw. Kristaltær málflutningur. Skýr og bar vott um þá víðsýni og skilning sem hverjum stjórnmálaforingja er nauðsynlegur. Hún talaði af skynsemi og yfirvegun. Ákveðin og sposk. Það sat eftir, að loknum þætti, að frjálslyndur, nútímalegur jafnaðarflokkur eins og Samfylkingin er hið stóra afdráttarlausa mótvægi við Sjálfstæðisflokkinn í íslenskri pólitík, nú sem fyrr. 

Vegna Bjarkartónleikanna hlustaði ég á umræðurnar í heyrnartólum í tölvunni eftir að ég kom heim, án myndar af tæknilegum ástæðum. Tók eftir því að sumir leiðtoganna önduðu furðu hátt í gegnum nefið.

Það dró hins vegar umtalsvert úr því þegar Guðjón Arnar eða stjórnarliðar töluðu. Af þessum athugunum dró ég þá sálarfræðilegu ályktun að þungbúinn málflutningur og andlaus leiði til þykkjuþungrar framkomu.

 

Afslappelsi

Þetta verða blogglausir páskar af minni hálfu. Friður og ró. Bannað að blogga á föstudaginn langa, segir guðstrúin eða er það ekki annars? Ef það er bannað að spila og vera fyndinn (samanber deilur út af keppni um fyndnasta mann Íslands..) hlýtur að vera bannað að blogga.

Ætla að fara upp í sveit, slappa af. Hafa það gott. Kannski á skíði.

Þessu markmiði mínu má lýsa með orðskrípinu: Afslappelsi.

Auðvitað freistandi að rífa hár sitt og skegg yfir auglýsingum og ógeðfelldum málfutningi Frjálslyndra sem og gegndarlausum útúrsnúningum nokkurra ráðherra í kjölfar íbúakosningar í Hafnarfirði. Fjármálageirinn er ánægður og talar um mjúka lendingu ofþanins hagkerfis, en frammarar og sjallar eru með upphrópanir eins og að nú eigi að "stöðva alla iðnþróun í landinu"??!!! 

Ég gæti sagt: Eru mennirnir að missa það? Er ekkert sem heitir? Á bara að virkja allt til andskotans í grænum hvelli? Ekkert að staldra við? Ekkert að hlusta á vilja fólksins? Ekkert að beina sjónum eitthvað smá aðeins, oggulítið, annað? Ekkert að hugsa um loftslagsmál? Ekkert að huga að náttúruvernd? Menn segja að Langisjór sé næstur. Er það í lagi?

Skýrar markalínur eru að myndast í pólitíkinni. 

En sumsé: Ég ætla ekkert að vera að æsa mig yfir þessu núna.

Og ég held að fleiri en ég ættu að slaka vel á yfir páskana.  

Og svo hefst brjálæðið...

Já, og ég gæti líka bloggað um ánægju mína með stefnuna Unga Ísland, sem minn flokkur var að kynna á dögunum. Ágætt lesefni yfir páskana. Ferskur vindur inn í umræðuna. Tímamótaplagg og gríðarleg vinna þar að baki.

Hafið það gott! 

 

Auglýsingar streyma II

Allt að gerast. Kosningabaráttan er greinilega hafin. Hér koma fleiri auglýsingar í fjölmenningarlegum og uppbyggilegum anda... Ein um framsókn. Önnur um launamun. Og svo ein um utankjörstaðakosningu. Og ein um óhuggulegt plott. Og ein um sætustu stelpuna... Og svo þessi um 90% lánin. Og ein í viðbót um framsókn aftur. 

Gaman að þessu.  Vil taka það fram að ég er ekki höfundur, bara milligöngumaður. Þetta streymir inn. Ég er því tja... eins konar umboðsmaður Bollywood. 

Njótið.

Auglýsingar streyma

Eftir að stjórnmálaflokkarnir gerðu samkomulag um þak á auglýsingakostnaði er ljóst að barist verður með óhefðbundnum aðferðum.  Hægt er að gera áróðursefni í hvelli á netinu, ódýrt. Allir geta skellt í auglýsingu.  Og ekki verra að þær séu með yfirbragði sem oftsinnis hefur sannað gildi sitt sem áhrifamikið og vinsælt, beint úr indverskum afþreyingariðnaði eins og hann gerist bestur.  

Hér er eitt klipp frá Íslandshreyfingunni.

Og annað um ráðabrugg D-listans í Suðurkjördæmi.

Þessi bútur finnst mér bestur. Þarna er fjallað um stjórnmálin eftir 35 ár.   

Þetta er allt saman töluvert betra en auglýsing Frjálslynda flokksins um helgina. Sorglegur fjári. Lesið þetta um hana.