Samfylkingin og Frakkar

Þegar Íslendingar töpuðu fyrir Úkraínumönnum á sunnudaginn var ekki laust við að ég hristi hausinn í vonleysi og hugsaði með mér að nú væri íslenska landsliðið endanlega lagst í aumingjaskap. Daginn eftir burstaði svo landsliðið Evrópumeistara Frakka.

Það var heldur ekkert mergjað á sunnudaginn– á þeim annars frábæra sjötugsafmælisdegi móður minnar – að sjá forsíðu Fréttablaðsins, þar sem sagði frá því að Samfylkingin hefði mælst með 21% fylgi í skoðanakönnun.

Ekki bætti úr skák að ég var óneitanlega eilítið ryðgaður á líkama og sál eftir stórgott gigg með Ske á Akureyri kvöldið áður. Línan mín við fólkið í afmælinu, þegar könnunin barst í tal – sem hún og gerði – var sú, að ég væri að fara í gegnum það í huganum hvort það gæti hugsanlega verið að þetta fylgistap væri út af einhverju sem ég sagði.

Eitthvað sem ég myndi ekki eftir. Hafði ég talað óvarlega einhvers staðar?

Djók auðvitað. Hyper-egócentrísk nálgun. Fólk hló. En reyndar er ákveðið orsakasamhengi hér til staðar, sem er hreint ekki mér í hag: Síðan ég gekk í flokkinn hefur fylgið dalað umtalsvert.

Ég reyni auðvitað sálar minnar vegna að horfa fram hjá þessari staðreynd. Það yrði ákveðinn bömmer ef hér væri hægt að sýna fram á tengsl. Ég sé hins vegar að íbúar bloggheima eru tilbúnir með alls konar kenningar um ýmiss konar ástæður hinnar löku útkomu. Formaðurinn á að hafa sagt eitthvað. Það er stefnan. Það eru hugmyndafræðingarnir.

Ég veit hins vegar bara eitt: Ég gekk til liðs við þennan flokk fyrir nokkrum mánuðum vegna þess að ég komst að þeirri niðurstöðu að innan raða hans væri fólkið sem ég ætti samleið með. Frjálslynt félagshyggjufólk. Jafnaðarmenn. Mér finnst Samfylkingin vera framtíðarafl. Eitthvað nýtt. Eitthvað sem hægt er að taka þátt í að skapa. Þar er fólkið vakandi, hugsandi og ákveðið í að vinna að umbótum á þjóðfélaginu. Málefnastarfið öflugra en nokkurs staðar annars staðar. Fólk talar saman. 

Umhverfisverndarstefnan er dæmi um þetta. Með henni á ég til dæmis samleið, sem umhverfisverndarsinni. Sú stefna er niðurstaða vinnu. Samræðu innan flokksins. Þannig er Samfylkingin lýðræðisafl. Afl sem skilur hvað er í húfi þegar talað er um opin og lifandi stjórnmál. Hún er ekki gömul stofnun. Hún er ábyrg og þenkjandi, ný og spennandi, nútímaleg, víðsýn, og sama hvað hver segir: Samstíga.

Klisjan um að Samfylkingin sé ósamstæð hjörð er nefnilega orðin einhver leiðigjarnasta bábylja íslenskrar pólitíkur. Gömul plata. Eitthvað sem ég sagði sjálfur fyrir mörgum árum, en hef nú endurmetið enda hefur Samfylkingin tekið gríðarlegum breytingum jafnt og þétt. Ég held að margt fólk eigi eftir að sjá það.

Núna er mótbyr. Vegurinn að kosningasigri verður markaður miklum átökum. En því meira sem ég hugsa um stöðuna - málefnin, fólkið og stemmninguna - er  niðurstaðan þó alltaf sú sama á endanum, þótt vissulega verði verkefnið strembið. Íslenska landsliðið sýndi það:

Við getum vel unnið Frakka.  

Athugasemdir

[haukur (IP-tala skráð) 23.1.2007 kl. 13:14]

Mér dettur í hug samlíking við íþróttalið þegar þú talar um Samfylkinguna, ekki svo að skilja að þingmenn almennt, eða þingmenn Samfylkingarinnar sértækt, séu sérstaklega íþróttamannslega vaxnir.  Í handbolta er mikilvægt að tala saman, svo menn viti hvar allir í liðinu eru og svo framvegis.  Hins vegar stefnir í óefni ef liðsmenn halda að árangur vinnist fyrst og fremst með því að tala svakalega mikið saman, og að talið, eitt og sér, sé mikilvægt.  Með öðrum orðum, þjálfari liðsins brýnir fyrir leikmönnum sínum að "tala saman" og það með miklum tilþrifum.  Svo byrja leikmenn að tala saman, og það gengur ágætlega í fyrstu.  Svo fara menn að tala aðeins meira saman, og það gengur jafnvel enn betur.  Svo fara menn að leggja svo mikið upp úr því að tala saman að þeir verða uppiskroppa með umræðuefni, en vilja ekki fyrir sitt litla líf hætta "að tala saman" því "að tala saman" er jú lykillinn að velgengni inni á vellinum.  Þannig að við höfum nú lið sem stendur í einum hnapp og blaðrar og Blaðrar út í eitt, talar saman læk ðers nó túmorró, og af því að andstæðingurinn talar ekki eins mikið saman, þá hlýtur liðið að vera miklu betra en andstæðingurinn, því allir vita jú að það að "tala saman" er svo mikilvægt.  

Á meðan skorar hins vegar andstæðingurinn hvert markið á fætur öðru, því liðsmennirnir talandi eru svo uppteknir af því að tala saman.  Og af því að þeir eru löngu orðnir uppiskroppa með umræðuefni tala allir í belg og biðu og fæstir um það sama, og enn færri eru sammála um það sem þó er rætt.  Og enn skora andstæðingarnir, sem er ekki nema von, því markmaðurinn er kominn í "umræðuleikkerfið" líka.  Og við varamannabekkinn stendur svo þjálfarinn og gargar á leikmennina, lítur á leikklukkuna og sér að skammt er til leiksloka og staðan 34-3.  Og þjálfarinn gargar og gargar, fullvissar leikmennina um að þeir séu að vinna leikinn, en þeir standi sig bara ekki nægjanlega vel, áhangendur liðsins treysti þeim ekki, og því verði að tala ennþá meira, og hærra, og helst fá önnur lið ofan úr stúku til að tala enn meira.  Og á meðan eru andstæðingarnir á hreinræktaðri skotæfingu í galtómt mark liðsins.  

Og þjálfarinn veltir fyrir sér af hverju liðið er að tapa leiknum svona stórt.  Líklegast er eitthvað bogið við stigatöfluna, nú eða breyta þarf leiknum til að liðið sem klárlega er miklu betra í að "tala saman" vinni leikinn, því hitt liðið gerir ekkert annað eða merkilegra en að skora bara mörk og vinna.

Guðmundur, í handbolta, líkt og í stjórnmálum, er mikilvægt að "tala saman".  En samtal er ekki markmið handboltans, og þeir sem tala mest saman og jafnvel hæst, eru ekki þeir sem vinna.  Það eru þeir sem eru með samstillt lið, þeir sem hafa góðan og traustan þjálfara sem sigra á endanum.  Samfylkingin mætti alveg tala aðeins minna, tala um aðeins mikilvægari hluti, og umfram allt vera meira samstíga, það dugar lítið þegar hægri hornamaður öskrar að boltinn sé að fara til vinstri, hægri hornamaður öskrar á sama tíma að boltinn sé að fara til hægri, og örvhenta skyttan krefst þess að dæmd verði leiktöf.  

Markmiðið í handbolta er að skora mörk og vinna, og "að tala saman" er einungis hluti af heildaráætlun til að vinna.  Ef menn ætla að eyða öllu púðrinu í "að tala saman" eiga menn að keppa í Morfís. 

[Guðmundur Steingrímsson, 23.1.2007 kl. 14:06]

Ég sagði nú bara að fólk talaði saman -- sem er gott og skortir víða annars staðar -- en ég sagði aldrei að það sem slíkt væri markmið í sjálfu sér -- eins og þú leggur hér út af. Þannig að hér skýtur þú enn á ný dálítið langt yfir markið svo ég noti handboltalíkingu. 

Hins vegar: Forsenda stefnufestu er samræða, undirbúningsvinna, lýðræðishefð. Flokkar sem klikka á þessu deyja.

[haukur (IP-tala skráð) 23.1.2007 kl. 14:32]

Þá velti ég því fyrir mér hvort það sé birtingarform samræðustjórnmála að gagnrýna virkjanir og álver þegar maður er fyrir sunnan Holtavörðuheiði, en sitja svo á fundi og samþykkja ályktun MEÐ álveri á Húsavík þegar maður er kominn norður yfir heiðina.  Fagra Ísland (undirtitill: Suðurlandið að mestu, hluti Reykjaness, og Vestfirðir).  Spurning hvort það séu samræðustjórnmál að vera á móti álveri, nema þegar maður er á fundi á Húsavík þar sem maður er fylgjandi álveri.  Ég bara spyr, því líkt og 80% þjóðarinnar er ég ekki alveg með stefnuna á hreinu.

Svo spyr ég líka hvort það séu umræðustjórnmál að vera fylgjandi ESB aðild, og þaga alfarið um atvinnuleysið sem fylgir slíkri aðild.  Eða hvort umræðustjórnmál snúist um skýlausan rétt neytenda til að halda áfram skuldsetningarfylleríi á betri kjörum.  Forsenda stefnufestu er ekki spjall, glærugerð, og óbilandi ást á atkvæðagreiðslum.  Forsenda staðfestu er að hafa skoðun á málefnum, og ef maður er ósáttur við hvernig á spilum er haldið, hvernig maður vill halda öðruvísi á þeim, og hvað þarf að gerast til að hægt sé að breyta spilatökunum.  

Innkaupalisti yfir það sem maður vildi helst óska sér er nú eiginlega ekki stefnuskrá.  Ekki frekar en það er viðskiptaáætlun að skrifa á A4 blað "græða peninga".  Ef maður er ósáttur við A, verður maður að segja af hverju, hvernig maður vill sjá A verða B, hvað það þarf til að svo verði, og hverjir eru betur settir og hverjir verr settir.  Það er stefnufesta.  Það er ekki stefnufesta að lýsa því yfir að hér skuli ekki byggt annað álver á næstunni.  Og koma svo nokkrum dögum síðar og segja að jú, það verði nú kannski gert á Húsavík, og kannski í Helguvík..... og jú í Hafnarfirði.  Kannski var ég með aðra kennslubók í íslensku þegar ég var í grunnskóla, en stefnufesta var örugglega ekki útskýrð svona.  

En ég er alveg sammála þér að fólk talar ekki nóg saman.  Og þegar ég segi nóg, er ég ekki endilega að tala um magnið af tali sem fer á milli fólks, heldur gæðin.  Við sáum nú öll í síðustu viku hvað stjórnarandstaðan á þingi gat talað óskaplega mikið án þess að segja nokkurn skapaðan hlut.  Við höfum líka öll séð hvernig Samfylkingin hefur talað út og suður undanfarin misseri í stóriðjumálum, þar sem hugur fylgir hreint ekki máli eins og dæmin sanna.  Mín auðmjúka tillaga er að kannski hugsi sumir ónefndir stjórnmálaflokkar út í það að mögulega tala aðeins minna og fara að segja þess heldur meira, og jafnvel hugsa áður en þeir tala.  Ég hef engan sérstakan flokk í huga, annan en þann sem mærir mikið umræðustjórnmálin.  Og þá er kannski hægt að fara að stilla upp í vörn og reyna að ná boltanum af andstæðingnum.   

[Guðmundur Steingrímsson, 23.1.2007 kl. 15:21]

Bara varðandi fyrstu málsgreinina hjá þér:  Allur þingflokkur samfylkingarinnar stendur að Fagra Íslandi, hvort sem hann er sunnan eða norðan heiða.  ISG samþykkti enga ályktun á Húsavík um álver á Bakka.

Annað sem þú segir er einmitt lýsandi fyrir gömlu plötuna sem ég minntist á í minni færslu. Að við tölum út og suður etc. Þetta er bara rangt. Margtuggðar klisjur. Orðnar bragðlausar.

[Sigurjón Njarðarson (IP-tala skráð) 23.1.2007 kl. 17:35]

Guðmundur!

Það er alveg rétt að mikið hefur verið rætt um stefnuleysi og útogsuður pólitík SF. Ég get líka vel ímyndað mér að samfylkingarfólk sé orðið þreytt á slíku tali.
Það er engu að síður staðreynd að talsmönnum SF, og þeir eru ófáir, hefur með öllu mistekist að eyða því tali.  Eflaust er mikil og sterk framtíðarsýn hjá SF en hún er öllum hulinn. Líklega segir Guðmundur þá að enginn vilji hlusta, að allir séu uppteknir af því að tala um stefnuleysi SF. En það er einmitt mergurinn málsins! Það hefur enginn áhuga á því að hlusta!
SF virðist ekki hafa bolmagn í þessa sjálfskoðun sem hún þarf á að halda. 

Góðar stundir 

[Sævar Helgason, Hafnarfirði (IP-tala skráð) 23.1.2007 kl. 18:08]

Fínn pistill hjá þér Guðm. Steingr. og ánægulegt að sjá athugasemdirnar  sem fylgja hér í kjölfarið... það er pirringur í sumum þar sem þeir hafa allt á hornum sér varðandi hina nýju pólitísku list , samræðupólitíkina sem ekki nokkur vafi er á er að ryðja sér til rúms í íslenskri pólitík. Þetta var ekki orðið gæfulegt hjá þeim félögum Davíð og Halldóri, tveir á spjalli og síðan ákvarðanir. Írak, fjölmiðlamálið ofl,ofl. t.d 

Samkvæmt Fréttablaðinu í dag þann 23.01 vilja tæp 47 %  aðspurðra  Samfylkinguna í næstu ríkisstjórn ... það segir sína sögu um hug fólks og öll kosningsbaráttan eftir...Það er bjart framundan.

[GJ (IP-tala skráð) 23.1.2007 kl. 18:26]

Blæs á þessa athugasemd Sigurjóns! Það þarf meira til en þetta endalausa tal um stefnuleysi SF til að þreyta mig! Þetta er orðin svo hallærisleg tilraun og tuð að ég held að flestir séu farnir að sjá í gegnum þessa tuggu. Fyrir nokkrum mánuðum skráði ég mig í Samfylkinguna og ber miklar vonir við allt það frábæra fólk sem þar er innanborðs, þar á meðal þig Guðmundur sem ert í mínu kjördæmi og ég kaus með gleði í síðasta prófkjöri. Fylgist vel með blogginu þínu og verð alltaf enn ánægðari með minn flokk eftir pistla þína og svör við athugasemdum hér! Þetta hefst!

[Aðalheiður Birgisdóttir (IP-tala skráð) 23.1.2007 kl. 21:07]

Að sjálfsögðu getum við unnið Frakka.

[Elton John (IP-tala skráð) 23.1.2007 kl. 21:17]

hvað segir fyrrum erfðaprins framsóknar um þetta ???

....hinn rússneski eigandi Chelsea náði til sín nokkrum ríkisfyrirtækjum á
sínum tíma á réttum tíma og með aðstoð vel valinna manna og er nú einn ríkasti
maður heims. Ekki fer miklum sögum af "kaupverðinu" né heldur að öðrum hafi
verið leyft að bjóða þarna í fyrirtækin....neipp, þeim var skemmtilega komið
fyrir hjá hinum "útvöldu".

Okkar útgáfa af þessum manni hlýtur að vera Ólafur Ólafsson í Samskipum sem
"gaf" milljarð í höfuðstól um helgina og renna vextirnir af honum til
mannúðarmála og líknarmála - cirka 100-150 millur árlega sem er svipað og
ónefnd veisla kostaði.


er ekki tímabært að rifja aðeins upp hvernig menn fara að því að eignast
rúmlega 100 þúsund milljónir á innan við 5 árum á íslandi en hrein eign Óla
partýkalls er vel yfir 100 þúsund milljónir?

fyrir utan búnaðarbankann.....þá var VÍS skemmtilegt dæmi....en látum fyrrum
landsbankastjóra hafa orðið:

Hann skrifar þetta í morgunblaðið 4.oktober 2006:

"Rasphúsmenn


FYRIR þremur árum ákváðu bankaráðsmenn Landsbankans hf., þeir Helgi Guðmundsson

og Kjartan Gunnarsson, að selja hinum svonefnda S-hópi hlutabréfaeign bankans í

Vátryggingafélagi Íslands, tæplega 50% eignarhlut í VÍS. Einstöku vildarvinir
fengu að fljóta með í kaupunum, þar á meðal Skinney-Þinganes á Höfn í
Hornafirði, erfðagóss Halldórs Ásgrímssonar.
Kaupverð á bréfum Landsbankans í VÍS var 6,8 milljarðar króna; sex þúsund og
átta hundruð milljónir. Réttum þremur árum síðar seldi S-hópurinn og einkavinir

þeirra þennan hlut í VÍS fyrir rúmlega 31 milljarð króna; þrjátíu og eitt
þúsund milljónir. Mismunur 24,2 milljarðar - tuttugu og fjögur þúsund og tvö
hundruð milljónir.

Sæmileg ávöxtun það, enda sá Finnur Ingólfsson um veltuna.

Þegar kaup S-hópsins og co. fóru fram hafði Landsbankinn verið einkavæddur, en
allir hlutir í honum í opinberri eign, þ.e.a.s. í eigu almennings. Það var því
í umboði ríkisstjórnar, sér í lagi bankamálaráðherrans, Valgerðar
Sverrisdóttur, sem Helgi og Kjartan seldu, en þeirra er ábyrgðin skv. lögum um
viðskiptabanka. Þau vinnubrögð kallaði einn úr Einkavæðingarnefnd, Steingrímur
Ari Arason, fráleit, sagði sig úr nefndinni; gekk brott og grét beisklega.

Það hlýtur að verða fyrsta verk nýrrar ríkisstjórnar eftir næstu kosningar, að
skipa opinbera rannsóknarnefnd sem fari rækilega í saumana á allri svívirðunni,

sem Einkavæðingarnefnd lét eftir sig. Auðvitað verður einkavæðing þáverandi
utanríkisráðherra, Halldórs Ásgrímssonar, á Íslenzkum aðalverktökum líka tekin
með í reikninginn.

Þegar öll kurl hafa komið til grafar er spurningin ekki sú hvort hinir ábyrgu
verði dæmdir í rasphús heldur hversu langa tukthúsvist.

Framsóknarmenn höfðu um alllanga hríð unnið hörðum höndum að því að ná undir
sig Landsbankanum. Þegar núverandi Seðlabankastjóri yfirgaf stefnu sína um
dreifða eignaraðild og heimtaði að selja bankann einkavinum sínum, ærðust
framsóknarmenn og töldu Búnaðarbankann of rýran feng. Lausn var fundin með því
að gefa þeim milljarðana í VÍS til að jafna metin og var höfð í huga aðferð
Kambránsmanna að skipta þýfinu sem jafnast."


Síðan skrifar hann 14.oktober 2006 í moggan líka þetta:

"Bankaræningjar

ÞAÐ BLASIR við öllum með augu opin að vinnubrögð hinnar svokölluðu
einkavæðingarnefndar voru samfelldur fjármálalegur sóðaskapur af verstu gerð.
Þó virðast sölur ríkisbankanna taka þar öðru fram.


ÞAÐ BLASIR við öllum með augu opin að vinnubrögð hinnar svokölluðu
einkavæðingarnefndar voru samfelldur fjármálalegur sóðaskapur af verstu gerð.
Þó virðast sölur ríkisbankanna taka þar öðru fram.
Fyrir skemmstu rakti undirritaður í stuttri klausu í Morgunblaðinu aðfarir
bankaráðsmanna Landsbanka Íslands, Helga S. Guðmundssonar og Kjartans
Gunnarssonar, við sölu á hlutabréfum bankans í Vátryggingarfélagi Íslands, en
þær athafnir voru undanfari sölu bankans. Í ljós kom, að hlutabréf Landsbankans

voru seld S-hópnum svonefnda fyrir 6,8 milljarða króna. Þessi bréf seldi
S-hópurinn 3 - þremur - árum síðar fyrir rúmleg 31 milljarð króna. Mismunur
rúmir 24 milljarðar.

Á sölu hlutabréfa Landsbankans í VÍS á sínum tíma báru aðalábyrgð þeir Helgi S.

Guðmundsson og Kjartan Gunnarsson, vafalaust að undirlagi þáverandi
bankamálaráðherra, framsóknarfrúarinnar frá Lómatjörn. Ærin ábyrgð hlýtur það
að teljast, enda tukthússök.

En sagan var ekki hálfsögð. Það kemur í ljós við kaup S-hópsins á FL-Group að
einn af aðalmönnum S-hópsins reynist vera hinn sami Helgi S. Bankaráðsmaðurinn
hefir sem sagt gefið sjálfum sér milljarðana við svokallaða sölu VÍS-bréfanna
til S-hópsins.

Það er ennfremur bókað að Kjartan Gunnarsson á vænan hlut í Landsbanka Íslands
og hefir sem bankaráðsmaður í fyrrum Landsbanka ráðið miklu um það verðlag, sem

hann sjálfur naut við kaup sín í nýja Landsbankanum.

Það er eftir öðru að Helgi þessi S skuli vera formaður stjórnar Seðlabanka
Íslands - eða kannski við hæfi.

Þessi dæmi sýna ljóslega hverskonar framsóknar-forarvilpu ríkisstjórnarmenn eru

sokknir í, enda munu þeir aldrei leyfa opinbera rannsókn á málavöxtum meðan
þeir sitja á valdastólum.

Eru það kannski þessir kónar sem nýi forsætisráðherrann á við þegar hann segir
í alþingi á dögunum: ,,Ég missi ekki svefn yfir því að einhverjir aðilar hafi
hagnast á viðskiptum."

Á hinu kynni að verða stutt bið að einhverjir af bankaræningjunum yrðu andvaka.


Höfundur er fv. form. Frjálslynda flokksins."



Síðan var Icelandair tekið yfir...þeir komnir í FL group og Straum Burðaráss
o.fl. skemmtilegt....

Er það ekki einsdæmi í hinum vestræna heimi að sjálfur viðskiptaráðherra hætti
störfum og taki þátt í einkavæðingu sinnar eigin ríkisstjórnar - og nái á innan
við 5 árum nokkur hundruð þúsund milljónum til sinna manna og stýri núna einum
öflugasta fjárfestingarhóp landsins ???

Er ekki timabært að rifja aðeins upp hverjir tilheyra þessum hóp manna sem
undir forystu fyrrum viðskiptaráðherra Íslands eru orðnir meðal auðugustu manna
íslands....og það á vel innan við 5 árum ???


"Island er best í heimi.......við eigum öll skilið að fá Thule !"

Kv.
JS
                        _______________________________

[TómasHa, 24.1.2007 kl. 00:48]

Tja. Ég veit ekki hvort einhver les þetta hérna á skjálfyllu 15 eða eitthvað. Elton John og félagar eitthvað að keyra sig niður eftir málþófið.

Ég var bara nefnilega að velta fyrir mér hvort þú værir nokkuð að lýsa vitlausum leik?  Hefði heldi að það væri Framsókn - Frakkland sem hér væri verið að lýsa.  Þeir eru svo duglegar að rýfa sig af stað svona rétt í kjörklefanum. 

[Guðmundur Steingrímsson, 24.1.2007 kl. 01:05]

Jú þetta voru heldur betur athyglisverðar greinar hjá Sverri Hermannssyni, Elton John, og þessi saga verður vonandi skrifuð fljótlega í smáatriðum og gerð upp. 

Ég er ekki viss um að framsókn geti unnið Frakka, Tómas. Ekki að þessu sinni. Kannski Ástrali.