Nóg komið (01.11.08)

Á fimmtudag hlýddi ég í sjónvarpi á skýrslu forsætisráðherra um efnahagsmál og umræður um hana. Ég var búinn að ákveða að ef ég þyrfti enn eina ferðina að hlusta á sömu gömlu tuggurnar um traustar stoðir þjóðarbúsins og storm hinnar alþjóðlegu fjármálakreppu og annað slíkt, yrði þolinmæði mín á þrotum. 

ÉG þykist vita að það sé verið að gera ýmislegt.  En má þjóðin vita hvað? Á fimmtudaginn beið ég sem oftar eftir því að einhver svör kæmu við áleitnum spurningum. Hver er stefnan? Ég er ekki endilega að tala um að lögð sé á borðið ákkurat núna alhliðaáætlun í smáatriðum um það hvernig eigi að taka á vandanum – í peningamálunum, atvinnulífinu, gagnvart heimilunum og í fjármálakerfinu – þótt slíkt væri vissulega frábært. Ég sætti mig við að heyra bara áætlun um það hvernig, hvenær og hvort menn ætli að vinda sér í slíka vinnu. Hvernig á að endurreisa landið? Hverjir ætla að setjast niður og hvar? Hvaða leiðir koma til álita?

ÉG hef ekki verið alltof ánægður með Ísland á undanförnum árum. Mér hefur fundist stjórn landsins vera fumkennd, hrokafull, sveipuð fáránlegri leynd, sjálfumglöð, haldin oflátungslegri skætingsþörf og síðast en ekki síst verið gegnsýrð og rotin af fádæma tortryggni í garð raka og málefnalegra innskota. Ég hef vonað að þetta myndi breytast. En hefur það breyst?

Í sumar gengu ísbirnir á land og við höfðum ekkert plan. Gott og vel. En í október kom risastór ísbjörn og át þrjá banka. Við höfðum ekkert plan heldur þá. Hvurs lags er þetta eiginlega? Getum við ímyndað okkur að svipaðar ræður hefðu verið haldnar þegar Vestmannaeyjagosið varð? Mánuður liðinn og menn ennþá í pontu að segja “ljóst er…” og “hitt er annað mál…” og “gera þyrfti…” og “víst er þó...” og svo framvegis. Er landið leiðtogalaust? Í hvaða grínmynd erum við? Hvað finnst fólki í björgunarsveitunum um svona verkstjórn og vinnubrögð? Myndi þetta ganga á slysstað?

EF ríkisstjórnin í heild getur ekki lagt fram plan um aðgerðir á þessari ögurstundu og kynnt þjóðinni trúverðuga framtíðarsýn – og nú fer hver að verða síðastur – verður hún auðvitað að víkja. Það er augljóst. Þá þarf að kanna hvort annar þingmeirihluti sé til staðar fyrir skýrri og skynsamlegri stefnu. Ef svo er ekki, þarf þjóðin að kjósa. 

ÞANNIG er það bara.

Birtist sem bakþankar í Fréttablaðinu 1.nóvember 2008.