Linkur

Það sem Gauti Eggertsson skrifar um útgáfu bókarinnar Tíu litlu negrastrákar er eins og talað úr mínu hjarta. 

Lesið.  

Vonandi vekja þau mistök, sem endurútgáfa bókarinnar er, sem flesta til umhugsunar. 

 

Athugasemdir

[alva (IP-tala skráð) 30.10.2007 kl. 09:10]

Alveg hreint sammála, góð grein þarna, þessi bók er barn síns tíma og á alls ekkert erindi inn í nútímann.

[Þórarinn Þ Gíslason (IP-tala skráð) 30.10.2007 kl. 09:26]

Er þetta, ekki bara, gamla lögmálið.Slæmt umtal SELUR .  Ekki kjörið fyrir alla.  Nú fá einhver börnin,  FRÍTT  EINELTI.   SLÆMT MÁL Í ALLA STAÐI.  Barn síns tíma.

[Baldvin Kristjánsson, 30.10.2007 kl. 11:19]

Takk fyrir að vekja athygli á þessari grein.

er að leita að bloggi Sverris Stormskers, langar að panta hjá honum jólabók - tíu litlir íslendingar..

með kveðju frá Grænlandi, þar sem skrælingjarnir eru enn í þessu hlutverki hjá dönum.

Baldvin Kristjánsson

[Einar (IP-tala skráð) 30.10.2007 kl. 16:03]

Gott að þú og Gauti hafið tekið að ykkur að vera hugsanalögregla. Einhver verður að sjá um það. Ekki getum við sauðsvartur almúginn ákveðið sjálf hvað við megun segja eða hugsa. Er annars rasismi að segja "sauðsvartur?" Maður veit ekki hvað er leyfilegt nú til dags.

[Sævar Helgason, 30.10.2007 kl. 19:26]

Í minni barnæsku var þetta hefti um litlu negrastrákana mjög vinsælt barnaefni..þetta var svona söngtexti með tölulegum hrynjanda, það var talið niður þar til ekkert var eftir.

Ekki minnist ég þess að þetta hafi nokkru sinni verið persónutengt nokkurri lifandi mannveru gæddri holdi,blóði og tilfinningum -langt í frá.

Enfremur voru Íslendingasögur vinsælar og að höggva mann og annan í herðar niður ..þetta voru hetjur sem slíkt gerðu.

Nú væri lítið mál að sýna fram á að þessar hetjusögur eru í raun glæpasögur , grimmar og blóðugar  með öllu miskunnarlausar og alls ekki við hæfi barna- langt í frá.

Svona breytist tíðarandinn. 

[Hrafnhildur Ýr Vilbertsdóttir, 30.10.2007 kl. 20:38]

Ég las þessa bók sem barn, eins og flestir íslendingar, en aldrei nema einu sinni, ég fékk ónota tilfinningu við að lesa hana, skyldi ekki þá hvers vegna, en get í dag sagt af hverju, hún er stútfull af fordómum. 

Las pistilinn hans Gauta, vildi að fleiri læsu hann, í sjálfu sér er enginn að tala um að banna bókina, skárra væri það nú, en að hampa henni sem barnabókmenntaverki er algjör tímaskekkja. 

[Anna Kr (IP-tala skráð) 31.10.2007 kl. 12:21]

Grein Gauta er hrein snilld. Hana ætti hver manneskja að klippa út og festa á ísskápinn hjá sér (er hann ekki það "húsgagn" sem maður horfir oftast á). Maðurinn er ekki bara djúpvitur, heldur líka einstaklega góður penni. Húrra fyrir Gauta. Megi augu fólks opnast við lestur þessarar greinar.

[A. Knútsson (IP-tala skráð) 31.10.2007 kl. 23:44]

Eða:

http://mengella.blogspot.com/2007/10/fflaskapur.html

[Óðinn Þórisson, 4.11.2007 kl. 10:30]

þetta er það sem ég áhyggjur af forræðishyggjuarmurinn í sf.

[Guttormur Sigurðsson (IP-tala skráð) 4.11.2007 kl. 22:00]

Oft er sagt að maðurinn sé ekkert nema vaninn, og margt er til í því. T.d. venja margir sig á óhollt fæði og reyna ekki að breyta því fyrr en eftir tvö til þrjú hjartaáföll og þá eftir forskrift læknis. Þeim dettur þá ekki í hug að fyrirmæli læknisins sé forræðishyggja, eða einhver rétthugsun er ógni frelsi þeirra. Nei þeir skilja oftast að til að halda einhverju eftir af heilsunni sé nauðsynlegt að breyta mataræðinu. Á líkan hátt venjast margir þjóðfélagslegum meinum, finnst þau vera eðlilegur hluti af tilveru þeirra. Það er ekki fyrr en þjóðfélagið er orðið verulega sjúkt af meininu að fólk almennt tekur við sér og samþykkir mótaðgerðir. Samfélagið í suðurríkjum Ameríku var orðið alverlega sjúkt af þjóðfélagsmeini sem fengið hefur heitið kynþáttafordómar eða "racismi". Þessi sjúkleiki birtist í miklu ofbeldi og mismunum gegn hörundsdökku fólki. Það hefur tekið nokkra áratugi að sigrast á þessu meini í Bandaríkjunum, en nú er það á hröðu undanhaldi. 

Hérna upp á Íslandi er sama þjóðfélagsmein til staðar hvað fordóma snertir, en vegna þess að hér búa fáir hörundsdökkir menn þá hefur meinið ekki tekið á sig birtingarform ofbeldis, kúgunar og misréttis. Bókin "Tíu litlir negrastrákar" mun því tæplega öðlast sama inntak og ef þjóðfélagsaðstæður væru líkar og þær voru í Suðurríkjunum fyrir um öld síðan þegar kvæðið um "Ten little Niggers" var samið. Þessi íslenska endurútgáfa mun því sennilega ekki virka eins og olía á eld fordómanna og fólk mun fljótlega fá leið á henni og hún gleymast í ruslakompunni. En engu að síður er kvæðið upprunalega ort til að níða niður hörundsdökkt fólk og styðja þannig við arðrán og kúgun á því. Útgáfa þessa ömurlega kvæðis er ekki til að auka samkennd með bræðrum okkar og systrum af öðrum litarhætti og hefði verið betra að nota pappírinn í eitthvað betra. 

[Sigurgeir Guðjónsson (IP-tala skráð) 4.11.2007 kl. 22:26]

Við þurfum að passa okkur á skoðana mafíinu, þjóðarmeini Íslendinga.  Oft læðast þessi "upplýstu" um í einkennilegu dulargervi.  Sá sem þetta skrifar vel menntaðaur, sigldur og upplýstur. Heldur það allavega. kv Sigurgeir Guðjónsson

[spritti (IP-tala skráð) 11.11.2007 kl. 17:11]

Alveg dæmalaust hvað fólk er viðkvæmt. Fólk fer bara að grenja þegar talað er um "Negra". Negri er held ég komið af latnseku og þíðir svart eða dökkt. Ef þú ert dökkur og kallaður dökki berðu þá ekki nafn þitt með rentu. Þeir kalla sjálfa sig negra "what's up nigger". Og negri er bara alls ekki svo galið þó að það sé kannski ekki viðeigandi að kalla á einhvern "Hei þú þarna negri" á almannafæri. það er kannski svipaður ósiður og að benda eða öskra á einhvern á almannafæri. Negri er bara ágætis orð.

[K. Júlíusson (IP-tala skráð) 12.11.2007 kl. 09:39]

Bókin er kannski ekki besta bók í heimi, en bók samt, og hluti af tjáningar og prentfrelsi.

Er kannski eitthver sem vill afnema að hluta tjáningarfrelsið?

hvar endum við þá? þá gætu Framsóknarmenn lagt bann við því að Draumalandið eftir Andra Snæ verði prentuð.

Annað hvort höfum við tjáningar og prentfrelsi eða ekki,

Horfum aðeins á heiminn sem heild, enn í dag eru þjóðir sem leifa ekki tjáningarfrelsinu að njóta sín. Fólk er jafnvel tekið af lífi fyrir skoðanir sínar.

 Kannski væri ráð að safna saman nokkrum af þeim sem eru hvað heitastir í baráttunni gegn þessari bók, safna þeim saman á austurvelli eða lækjartorgi og taka kannski 5 eða 10 þeirra af lífi, annaðhvort með því að hengja þá eða skjóta. Svona rétt til að minna fólk á að en í dag er fólk tekið af lífi fyrir að tala, hugsa og gefa út bækur.

Við getum tekið land eins og Kína sem dæmi.