Um Scott (24.02.07)

Ég er ekkert sérstaklega hrifinn af því – svo vægt sé til orða tekið -- að stjórnmálaflokkar á Alþingi og í borgarstjórn skuli álykta sérstaklega um það hvaða hópar þeir telji að séu velkomnir til landsins og hverjir ekki, eins og gerðist nú í vikunni í tilviki boðaðrar ráðstefnu fólks í klámiðnaði.  Ég sé því ekki betur en að ég, á mínum fyrstu metrum í pólitík, sé þar með ósammála í afmörkuðu máli öllum flokkum á Alþingi, því hér myndaðist jú þverpólitísk samstaða.

ÞAÐ er e.t.v. full bratt fyrir unga mann, en hvað um það. Ég er þeirrar skoðunar, að ef klámráðstefnan hefði farið fram hér á landi hefði verið eðlilegt, lýðræðislegt og sjálfsagt að fólk stæði fyrir skipulögðum mótmælum og léti vel í sér heyra. Að sama skapi hefði ég líka haft áhuga á því að heyra málsvörn ráðstefnugesta. Rökræða milli tiltekins Scotts Hjorleifssonar eða Cristinu Pong – þeirra sem einna helst hafa verið í málsvari fyrir ráðstefnugesti -- og íslenskra femínista í Kastljósi hefði til dæmis getað farið fram af þessu tilefni.

ÉG lít svo á að ég búi í opnu samfélagi. Þannig vil ég hafa það. Það þýðir, að mínu viti, að stofnanir eins og Alþingi og borgarstjórn eiga ekki að láta uppi skoðanir á því hvort þær telji einhverja hópa, umfram aðra, óæskilega sem gesti á hótelum hér á landi. Aðeins lögreglan á að taka afstöðu til slíks, og þá á grundvelli laga. Ég tek undir áhyggjur fólks í ferðamannaiðnaði af þessu tilefni. Það biður nú um lista frá borgaryfirvöldum þar sem tilgreint er hvaða hópar eru óæskilegir og hverjir ekki.

VERÐUR hér eftir tekin opinber afstaða til þess hvort hópar sem hingað stefna séu óæskilegir miðað við ákveðnar pólitískar og siðferðislegar röksemdir? Hvað ef hópur eins og National Rifle Association (NRA) boðar komu sína hér í skemmtiferð, þjóðernisflokkur Le Pens eða samtök hvítrar kynþáttahyggju? Hvað gera bændur þá?

ANDÚÐ fólks á ráðstefnunni er ákaflega skiljanleg. Klám er sóðalegur iðnaður með margar viðurstyggilegar skuggahliðar. Af mínum sjónarhóli hefur hins vegar háværasta andstaðan við ráðstefnuna byggst á þeirri tegund femínisma sem ég get ekki fyllilega skrifað undir. Ég hef lært um femínisma og skrifað um þá stefnu ritgerðir í heimspekinámi. Ég álit mig gallharðan jafnréttissinna.

ÞAÐ verður hins vegar ekki fram hjá því litið að femínísk umræða t.d. í Bandaríkjunum er mun margslungnari en hér er boðið upp á. Til að mynda er það heitt deiluefni femínista þar í landi hvaða áhrif kynlífsbyltingin upp úr 1970, með tilheyrandi afþreyingariðnaði, hafði á stöðu kvenna.  Atburðarásin í liðinni viku lýsti ekki þeirri yfirvegun sem ég myndi vilja sjá, af hendi grundvallarstofnana landsins, í opnu og frjálsu samfélagi gagnvart þannig viðfangsefni, hvað sem mér og öðrum kann persónulega að finnast um Scott Hjorleifsson og hans iðju.

Birt sem Bakþankar í Fréttablaðinu 24.febrúar 2007.